Zelf-ander-redeneren bij autisme: een dynamische benadering

Omschrijving

In deze studie is het zelf-ander-redeneren van sociale situaties bij een jongere met autisme vanuit een dynamisch perspectief onderzocht op micro- en meso-tijdschaal, met als centrale vraag: in hoeverre kan autonomie-ondersteunend gedrag van een professional hogere niveaus van zelf-ander-redeneren bij de jongere uitlokken? Video’s van de interactie tussen de jongere en een professional zijn geanalyseerd aan de hand van hun interactiescores. Het bleek dat de ondersteuning een positieve invloed had op het zelf-ander-redeneren van sociale situaties: 
a) de jongere en de professional speelden steeds meer op elkaar in en 
b) over de tijd ontlokte autonomie-ondersteunend gedrag van de professional bij de jongere hogere niveaus van zelf-ander-redeneren.

SUMMARY
Self-other awareness in autism has been investigated at micro and meso-levels from a dynamic perspective with the central question: to what extent can autonomy-supportive behavior of a professional elicit higher levels of self-other reasoning? This research was conducted during task behavior of a young person with autism. To this end, videos of the task performance between the autistic young person and a professional were analyzed based on their interaction scores. It turned out that the support had a positive infl uence on self-other awareness: 
a) the young person and the practitioner increasingly adapted to each other and 
b) that over time, autonomy-supportive behavior of the practitioner led to higher levels of self- evoked different reasoning from the young person.

Dit n=1 onderzoek richt zich op interacties tussen een (zorg)professional en een autistische jongere tijdens de uitvoering van een taak, meer specifiek op het zelf-ander-redeneren in sociale situaties. Deze thematiek is relevant want het zelf-ander-redeneren is een kern van therapieën en interventies. In de regel worden eigenschappen van sociale interacties via vragenlijsten in kaart gebracht, wel of niet in combinatie met gedragsobservaties, waarbij op grond van een statische aanpak (ruwe scores en lineaire toetsen) conclusies over het gedrag van mensen worden getrokken.
Het unieke van dit onderzoek is dat sociale interacties worden gemeten vanuit de theorie van complexe dynamische systemen (CDS) die een vruchtbaar kader bieden voor het dieper analyseren en begrijpen van het fenomeen ‘ontwikkeling’, zoals dat in diverse disciplines wordt uitgeoefend, waaronder de ontwikkelingspsychologie (Steenbeek & van Geert, 2013). CDS is een procestheorie, dat wil zeggen dat het veranderingen over de tijd als iteratief en non-lineair in kaart brengt. Dit laatste impliceert dat zelfs zeer kleine stappen op de micro-tijdschaal ertoe kunnen doen. Een kleine stap kan bijdragen aan een significante verandering in een traject, niet alleen ten goede maar ook ten kwade.