Ouders als co-therapeuten: Eric Schopler en TEACCH (Deel I)

Omschrijving

Dit artikel is het vijfde deel van een reeks over de geschiedenis van autisme in de Verenigde Staten. In dit deel staat Eric Schopler centraal, een Duits-Amerikaanse psycholoog. Schopler was het hoofd van het Child Research Project, een onderwijsprogramma voor autistische kinderen aan de University of North Carolina. Uit dit project kwam TEACCH voort (Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children), het eerste door de staat gefinancierde programma voor kinderen met autisme en vergelijkbare contactstoornissen. Dit artikel bestrijkt het leven van Schopler tot en met het begin van het Child Research Project.

SUMMARY
This article is the fifth instalment of a series on the history of autism in the United States. This instalment focuses on Eric Schopler, a German-American psychologist. Schopler was the head of the Child Research Project, an educational program for autistic children
based at the University of North Carolina. This project gave rise to teacch (Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children), the first state-funded program for children with autism and similar contact disorders. This article
covers Schopler’s life until the beginning of the Child Research Project.

Lutz Erich ‘Eric’ Schopler (1927-2006) stamde uit een joodse familie die al sinds de vroege achttiende eeuw in de Beierse stad Fürth woonde. Zijn vader Ernst, een advocaat, was er alom gerespecteerd vanwege zijn vaderlandsliefde. Gedurende de Eerste Wereldoorlog had Schopler senior in het Duitse leger gediend en in de vroege jaren twintig was hij met enkele andere veteranen naar München afgereisd om een communistische opstand neer te slaan. Het idee om naar München toe te gaan kwam van zijn al even vaderlandslievende vrouw Erna, moeder van hun drie kinderen.
Ten tijde van de machtsovername van Adolf Hitler en de nsdap in 1933 was de tweede zoon van het echtpaar nog maar zes jaar oud. Dat de vooruitzichten voor de joodse bevolking er met de dag grimmiger op werden, merkte Eric Schopler aanvankelijk nauwelijks. Decennia later gaf hij enigszins beschaamd toe dat hij hoofdzakelijk goede herinneringen bewaarde aan zijn eerste jaren, vooral aan de vakanties die zijn familie iedere zomer in een boerendorpje nabij Fürth vierde en de vele keren dat hij met zijn broer Hans de bergen in trok. Maar rond zijn elfde kwam abrupt een einde aan zijn idyllische jeugd doordat hij zelf met antisemitisme te maken kreeg (Schopler’s lifetime work, 2005).