Hoe ik langer over mijn masterscriptie heb gedaan dan over mijn proefschrift

Omschrijving

Ik heb veertien jaar lang gestudeerd, zonder te weten dat ik autisme had. Ik heb een bachelor afgerond (in vijf jaar) en een onderzoeksmaster (in negen jaar). Na mijn diagnose heb ik als buitenpromovendus een deeltijd promotieonderzoek afgerond (in zes jaar). Dit allemaal aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zeven jaar lang kon ik, tijdens mijn master, bijna niet academisch presteren, ook al presteerde ik de jaren ervoor en de jaren erna goed. Hierdoor heb ik zeven jaar over mijn masterscriptie gedaan, waar een half jaar voor staat, wat een jaar langer is dan over mijn veel omvangrijkere proefschrift. In dit artikel vertel ik hoe dat zo gekomen is, als voorbeeld van wat er mis kan gaan bij studenten met autisme en hoe dit te overwinnen is. Nooit had ik ondersteuning nodig of gekregen bij academisch werk, zoals lezen, schrijven, presenteren, plannen en samenwerken. In de perioden waarin ik goed functioneerde, kreeg ik echter substantiële informele of formele ondersteuning bij executieve functies. Dit zijn “cognitieve functies die individuen in staat stellen doelbewust, doelgericht gedrag te vertonen”, zoals “het vermogen om de aandacht, gedachten, emoties en gedrag te beheersen […] cognitieve flexibiliteit [en] het vermogen om van één gedachte of actie over te schakelen op een ander” (St. John et. al., 2022). Achteraf gezien is het duidelijk dat het me onvoldoende lukte om zelfstandig afleiding te vinden van de taak die mij bezighield en mijn aandacht te richten op iets anders. Ik had, en heb nog steeds, steun van anderen nodig om de tijd die ik mezelf intellectueel inspan te beperken en tijd vrij te maken voor afleiding en ontspanning. In wat volgt zal ik de factoren beschrijven die een negatieve en positieve invloed hebben gehad op mijn academische prestaties. Ik zal mijn academische carrière in vijf periodes verdelen en laten zien hoe de verschillende niveaus van ondersteuning in deze periodes mijn academische prestaties beïnvloedden. Deze invloed was niet onmiddellijk, maar had een vertraging van enkele jaren. Op deze manier hoop ik bij te dragen aan een beter begrip van hoe de aan- en afwezigheid van ondersteuning voor het executief functioneren van invloed kan zijn op het academische functioneren van autistische volwassenen.