Dimensionele en categoriale diagnostiek als solide basis voor zorg en onderzoek

Omschrijving

Het concept autisme is de afgelopen decennia aanzienlijk verbreed. Oorspronkelijk werd het klassieke autisme, zoals voor het eerst beschreven door Leo Kanner in 1943, gekenmerkt door zowel beperkingen in de sociale interactie en communicatie, als door stereotype, beperkte gedragingen en interesses. In 1994 kwam er in de DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders-IV; APA, 1994) naast deze klassieke autistische stoornis ook erkenning voor ‘mildere’ varianten, zoals het syndroom van Asperger en de restcategorie ‘pervasieve ontwikkelingsstoornis niet anderszins omschreven’ (PDD-NOS). Tegenwoordig worden autisme, het syndroom van Asperger en PDD-NOS samen autismespectrumstoornissen (ASS) genoemd. De term ‘spectrum’ verwijst naar het concept van een continuüm waarbinnen de ernst en de hoeveelheid van autistische symptomen variëren.