De sociale relatie in de ontwikkeling en ontwikkelingsstoornissen: belichaamde processen

Omschrijving

Wij bespreken de zich ontwikkelende breinlichaameenheid (B-LE) en het daardoor belichaamde mentale apparaat, de basisstructuur van de geest. Dit is een werkmodel dat tegen het licht gehouden wordt van de historisch diepgewortelde scheiding tussen lichaam en onstoffelijke geest en de daarmee brekende paradigma's van Spinoza, Darwin en Freud. Het 19e eeuwse neurologische localisationisme en denken in syndromen heeft in de psychiatrie geleid tot Kraepelins classificaties die geen duidelijk uitzicht bieden op de pathogenese. De neo-Kraepeliaanse stroming met de arbitraire beschrijvende classificatie van vermeende ziekte-eenheden in de DSM dient daarom te worden vervangen door het idee van stoornissen in neuropsychologische subdomeinen, hun desintegratie en hun specifieke neurogenetische pathogenese. Gedragsneurogenetica heeft aangetoond dat er een breed spectrum van mogelijkheden bestaat, omdat de gedragsovereenkomsten en variabiliteit in individuen slechts deels genetisch van oorsprong zijn.
Nieuwe hersen-gedragsparadigma's zijn ontstaan door de neuro-psychoanalyse en de ontdekking van de spiegelneuronen, terwijl neuropaleontologische en neuro-ethologische inzichten een
construct van de geest gecreëerd hebben zonder onstoffelijkheid, maar met een interpretatie die een veelheid van hersentoestanden inhoudt. Daarbij geven vooral de door panksepp aangetoonde levenslang actieve emotionele basissystemen als neuraal equivalent van Freuds Id (das Es) een andere kijk op het mentale apparaat.