Autisme en eenzaamheid

Omschrijving

Baris Korkmaz
Sociale omgang is een fundamentele behoefte. Het ontberen hiervan kan leiden tot eenzaamheid; een complexe, vaak onplezierige, pijnlijke emotionele reactie op sociaal isolement die met angst gepaard kan gaan (Cacioppo & patrick, 2008; peplau & perlman,
1982). Een reden waarom eenzaamheid zich moeilijk laat definiëren is vanwege het feit dat eenzaamheid en pijn niet hoeven samen te gaan, en eenzaamheid kan optreden terwijl men zich toch omringd weet door collega's, buren, vrienden en familie (Gierveld, van Tilburg, & Dykstra, 2006).
Eenzaamheid is iets anders dan sociaal isolement hetgeen een objectieve en kwantificeerbare reflectie is van een ineenschrompelend sociaal netwerk zoals het geval kan zijn bij het ouder worden. Het inkomen keldert, de mobiliteit gaat achteruit en het aantal tijdgenoten dat de ogen sluit neemt al maar toe (Steptoe, Shankar, Dema-kakos, & Wardle, 2013). Toch geldt in zijn algemeenheid dat eenzaamheid en sociaal isolement elkaar grotendeels overlappen: eenzame mensen zijn vaak sociaal geïsoleerd en sociaal geïsoleerde mensen zijn vaak eenzaam. Daarbij moet opgemerkt dat sociaal isolement een eigen keuze kan zijn met eventuele positieve effecten op de zelfreflectie en/of op het leven in zijn algemeenheid.