Zicht op kosteneffectiviteit autismebehandeling

Omschrijving

Autisme is een ontwikkelingsstoornis met een chronisch karakter en brengt, door de unieke sociale en communicatieve problemen, voor de meerderheid van de personen levenslange afhankelijkheid van professionele zorg met zich mee (Peters-Scheffers, Didden, & Korzilius, 2013). Het aantal mensen met gediagnosticeerd autisme is de laatste jaren flink toegenomen; van 2,5 persoon op de 10.000 in 1966 naar huidige prevalentiecijfers van 100 op de 10.000 mensen (Gezondheidsraad,
2009; Trimbos-instituut, 2010). Ondanks dat deze toename nuancering behoeft, omdat de oorzaak mogelijk ligt bij onderschatting in het verleden, verruiming van definities en diagnostische criteria, en een grotere bekendheid bij leken en behandelaars (Haveman & Reijnders, 2002; Fombonne, 2005; Schoemaker & de Ruiter, 2004) zullen de zorgkosten voor mensen met autisme stijgen. Deze zorg kende in 2012 een aandeel van 7,5% van de totale omzet van diagnose behandelcombinaties (DBC's) in de GGz (3779 miljoen) (Nederlandse Zorgautoriteit, 2014). In relatie tot de verdubbeling van zorgkosten in de GGz in 10 jaar tijd (RIVM, 2012) en de stijging van de totale zorgkosten in Nederland (VWS, 2012), verschuift de aandacht voor alleen de kwaliteit van zorg naar het realiseren van een zo groot mogelijk maatschappelijk effect in termen van gezondheidswinst met verdeling van het beschikbare zorgbudget (RVZ, 2014; Cleemput, Neyt, Thiry, de Laet, & Leys, 2008;
CVZ, 2013). Dit maakt kosteneffectiviteit een actueel thema en vraagt om inzicht in doelmatige inzet van zorg voor mensen met autisme.