Dit is het eerste deel van een vierluik over de Oostenrijks-Amerikaanse, Joodse psychoanalyticus Bruno Bettelheim (1903-1990) en de emancipatie van Amerikaanse ouders van autistische kinderen. Dit deel beschrijft het leven en werk van Bettelheim, die na te zijn geïnterneerd in de concentratiekampen Dachau en Buchenwald naar de Verenigde Staten emigreerde. In de VS wist hij zich op basis van een bij elkaar verzonnen cv op te werken tot directeur van de Orthogenic School in Chicago en groeide hij uit tot een van de bekendste publieke intellectuelen van het land. Op de Orthogenic School kwam hij in aanraking met autisme, dat volgens hem werd veroorzaakt door een kille en afstandelijke opvoedingsstijl. Met zijn uitspraken wekte Bettelheim de woede van ouders van autistische kinderen, die zich in de vroege jaren zestig, uit verzet tegen het psychoanalytisch georiënteerde medische establishment, begonnen te verenigen.
SUMMARY
This article is the first installment in a four-part series on the Austrian-American, Jewish psychoanalyst Bruno Bettelheim (1903-1990) and the emancipation of American parents of autistic children. This part describes the life and work of Bettelheim, who emigrated to the United States after being interned in the Dachau and Buchenwald concentration camps. In the US he managed to work his way up to the directorship of the Orthogenic School in Chicago on the basis of a concocted CV and became one of the best-known public intellectuals in the country. At the Orthogenic School he learned about autism, which according to him was caused by a cold, distant parenting style. With his statements, Bettelheim angered parents of autistic children, who began to unite in the early 1960s in opposition to the psychoanalytically oriented medical establishment.