Autisme: van beeldvorming naar evidence-based (be)handelen: een proces in ontwikkeling

Omschrijving

Autisme is een complexe aandoening die nog meer vragen oproept dan beantwoordt. Het overkomt je: als persoon die het heeft, als ouders die een kind hebben met autisme, als hulpverleners en anderen die geconfronteerd worden met een persoon met autisme: een kind, een adolescent, een volwassene. Autisme komt op alle leeftijden voor, op alle niveaus van intelligentie; autisme: een eenheid in verscheidenheid.
Ik ben zo iemand wie het autisme overkwam. Als student orthopedagogiek liep ik stage op een Medisch Opvoedkundig Bureau (MOB). Op de allereerste dag werd ik betrokken bij een spelbehandeling van een zesjarig meisje met autisme. “Ze heeft klassiek autisme”, meldde de behandelend kinderpsychiater. Klassiek?? vroeg ik me af met de zeer beperkte kennis die ik op dat moment van autisme had. Het enige wat ik erover had gelezen betrof een hoofdstuk in “Kinderen met leer- en gedragsmoeilijkheden” van Vedder (1958), getiteld ‘Stoornissen van het contact’. Vedder maakte daarin onderscheid tussen het type Kanner en het type Asperger. Maar welk beeld nu ‘klassiek’ zou zijn, was me toen onbekend.